Ndodh që shkrepja e aparatit fotografik të jetë më e shpejtë se sa koha që vetëdija kërkon për ta marrë këtë vendim, shpesh e ngjashme me shpejtësinë e një instikti. Jo rrallë, ajo çfarë kompozoj, ka të bëjë me çfarë unë vendos të le jashtë kuadrit dhe nuk kam ndonjë shpjegim të qartë se si e bëj këtë. Por vonë, kur kthehem, papritur shoh se fotografitë tregojnë diçka të ndryshme, diçka tjetër nga ajo që kam parë në terren, diçka më shumë, madje më shumë se sa vetë “teknologjia” që mbaj në dorë! Dhe prirem të mendoj se pikërisht kjo e bën fotografinë të famshme e të pavdekshme: qënia e gjithsecilit prej nesh, e aftë për të tejkaluar dimensionet fizike të realitetit, duke i dhënë atij një formë e regjim të ndryshueshëm…
Artan Rama